Abdülhak Hamit Tarhan Kimdir? Makber Şiirini Neden Yazmıştır? Eserleri ve Özellikleri

Abdülhak Hamit Tarhan, 2 Ocak 1852'de İstanbul'da doğmuş bir şair, oyun yazarı ve diplomat olarak tanınır. Tanzimat Dönemi'nin önemli edebi şahsiyetlerinden biri olan Tarhan, edebiyat kariyerinde Batı edebiyatından etkilenerek Türk şiirine yenilikler getirdi. Genç yaşta başladığı eğitimini Paris'te tamamladıktan sonra İstanbul'da Robert Koleji'ne devam etti. Babası İran'a büyükelçi olarak atanmışken, ona eşlik ederek Tahran'a gitti. Burada Farsça öğrenmiş ve İran edebiyatını tanımıştır.

Tarhan, edebiyat kariyerine genç yaşlarda başlamış ve Tahran'dan döndükten sonra devletin farklı kademelerinde çalışmıştır. 1876'da Paris Büyükelçiliği İkinci Katibi olarak atandı, ancak kısa süre sonra görevden alındı. 1883'te Bombay'a başkonsolos olarak atandı, burada eşini kaybedince "Makber" adlı ünlü eserini yazdı. Avrupa'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun çeşitli yerlerinde diplomat olarak çalıştı. Edebiyat hayatının yanı sıra çeşitli siyasi görevlerde bulundu ve 1928'de İstanbul Milletvekili olarak seçildi.

Tarhan, birçok edebi türde eser verdi ve Tanzimat edebiyatının yenilikçi simalarından biri oldu. Eserlerinde romantizmi ön planda tuttu ve Batı edebiyatının etkisiyle geleneksel Türk edebiyatını yeniden şekillendirdi. Önemli yapıtları ve etkili edebi diliyle Türk edebiyatında "Şair-i Azam" (Büyük Şair) olarak anıldı. 12 Nisan 1937'de İstanbul'da vefat etti ve Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedildi​

Abdülhak Hamit Tarhan Hangi Dönem?

Abdülhak Hamit Tarhan, Tanzimat Dönemi şair ve yazarlarındandır. Tanzimat, Osmanlı İmparatorluğu'nda Batı'yla etkileşimin artmasıyla ortaya çıkan reform dönemidir. Tarhan, Tanzimat Dönemi'nin ikinci kuşak şairleri arasında yer alır. Edebiyatındaki yenilikçi yaklaşımı ve Batı edebiyatından etkilenmesi, dönemin diğer şairlerinden ayrılmasını sağlamıştır.

Abdülhak Hamit Tarhan Eleştirileri

Tarhan'ın eserleri, edebi dünyada farklı eleştirilere maruz kalmıştır. Kimi eleştirmenler, onun klasik edebiyatı bozduğunu savunurken, bazıları Batı edebiyatından getirdiği yenilikler sayesinde edebiyatımıza yeni bir soluk getirdiğini belirtir. Eleştirilerden biri, eserlerinde ölçü ve uyağa yeterince dikkat etmemesidir. Ancak, Tarhan'ın edebi anlamda romantizmden etkilenmesi ve lirik üslubu, onu Türk edebiyatında "Şair-i Azam" unvanını alacak kadar özel bir konuma taşımıştır​.

Abdülhak Hamit Tarhan Makber Şiirini Neden Yazmıştır?

Abdülhak Hamit Tarhan, "Makber" şiirini eşi Fatma Hanım'ın vefatından sonra yazdı. Eşinin ölümünden derin bir şekilde etkilenen Tarhan, acısını ve özlemini bu şiirde dile getirdi. Fatma Hanım'ı kaybettikten sonra bir süre yaşamını yitirdiği Beyrut'ta kaldı ve bu dönemde yazdığı "Makber", şairin yaşamı boyunca en çok bilinen şiirlerinden biri oldu.

Abdülhak Hamit Tarhan Eserleri ve Özellikleri

Abdülhak Hamit Tarhan, Tanzimat döneminin önde gelen şair ve oyun yazarlarından biridir. Eserlerinde romantik akımın izlerini taşır ve Batı edebiyatından ilham almıştır. Onun eserlerinin bazıları ve özellikleri şöyledir:

Şiir Kitapları:

• Makber (1885): Tarhan'ın en bilinen eseri olup, eşi Fatma Hanım'ın ölümünün ardından yazılmıştır. Ölüm ve yaşam temasını işler.
• Sahra (1879): Türk edebiyatındaki ilk pastoral şiir kitabı olarak kabul edilir.
• Hacle (1886): Yine Fatma Hanım'ın ölümünün etkisiyle yazılmıştır. Ev, aile ve evlilik temalarını işler.
• Bâlâ’dan Bir Ses (1911): Vatan sevgisi temalı şiirlerden oluşur.

Tiyatro Oyunları:

• Eşber (1880): Klasik Yunan trajedilerinden esinlenerek yazılmış bir tragedyadır.
• Finten (1918): Avrupa'da yaşadığı dönemde yazdığı bir oyun olup, Batı toplumlarındaki yozlaşmayı eleştirir.
• Tarık yahut Endülüs Fethi (1879): Endülüs'ün fethini anlatan tarihi bir oyundur.

Tarhan, edebi kariyerinde Batı etkilerini Türk edebiyatına taşımış, romantik ve lirik bir üsluba sahip olmuştur. Şiirlerinde ölçü ve uyağa bağlı kalmayarak serbest bir tarz benimsemiştir. Özellikle tiyatro eserlerinde dram ve trajedi unsurlarına yer vermiştir​​​

Abdülhak Hamit Tarhan Edebi Kişiliği ve Eserleri

Abdülhak Hamit Tarhan, Tanzimat döneminin önde gelen şair ve oyun yazarlarından biridir. Edebiyatında romantik akımın etkisiyle yazdığı için Batı edebiyatının Türk şiirine getirdiği yenilikleri temsil eder. Onun edebi kişiliği ve eserlerinin başlıca özellikleri şunlardır:

Edebi Kişiliği:

• Romantik Akım: Tarhan, romantizmin etkisinde kalmış ve bu akımı Türk edebiyatında temsil etmiştir.
• Lirik ve Duygusal: Şiirlerinde yoğun bir lirizm ve duygusallık vardır. Özellikle "Makber" gibi şiirlerinde bu özellik belirgindir.
• Yenilikçi: Türk şiirinde ölçü ve uyak kurallarını esneterek özgün bir tarz benimsemiştir. Oyunlarında Batı'dan aldığı trajedi unsurlarını başarılı bir şekilde Türk edebiyatına uyarlamıştır.

Eserleri:

• Makber (1885): Eşi Fatma Hanım'ın ölümünden sonra yazdığı bu şiir, ölüm temasını işler.
• Sahra (1879): Türk edebiyatındaki ilk pastoral şiir kabul edilir.
• Eşber (1880): Klasik Yunan trajedilerinden esinlenmiş bir trajedidir.
• Finten (1918): Avrupa'da yaşadığı dönemde yazdığı bu oyun, Batı toplumlarındaki yozlaşmayı eleştirir.

Tarhan, eserlerinde ölüm, aşk, doğa ve vatan sevgisi gibi temaları yoğun bir şekilde işlemiştir. Türk edebiyatına kazandırdığı yenilikçi bakış açısıyla, Tanzimat döneminin önemli bir figürü olarak kabul edilir​